Rzym - Fontanna di Trevi

Papież Klemens XII w 1732 roku ogłosił konkurs na fontannę, która miałaby zastąpić wcześniejszą, zbudowaną w 1435 roku. Papież wybrał projekt Niccolo Salvi. Prace ruszyły w 1735 roku i kontynuowano przez następne 41 lat. Kiedy w 1776 roku prace wreszcie ukończono autor projektu już nie żył. Dzieło to wprost wyrasta ze ściany Palazzo Poli. Ma 20,0 m. szerokości i 26,0 m. wysokości. Centralnymi postaciami fontanny są Neptun i dwa trytony, będące symbolami Kastora i Polluksa.

Neptun znajduje się na rydwanie zaprzężonym w dwa hippokampy powstałe z połączenia konia i ryby. Ten z prwej strony jest spokojny. Tryton z lewej strony stara się okiełznać niespokojnego konia. Symbolizują one dwa odmienne stany morza (ciszę i sztorm). Cztery statuy umieszczone na balustradzie symbolizują cztery pory roku. Są to dzieła Corsiniego, Ludovisiego, Pincellottiego i Queirolego. W sąsiednich niszach znajdują się kobiece postacie będące alegoriami Zdrowia (po prawej) i Obfitości (po lewej). Według legendy nazwa fontanny została zaczerpnięta od dziewicy (virgo) Trevi, która odkryła źródło wody. Dlatego też wodę doprowadzaną przez ten akwedukt nazywa się Acqua Virgo. A jest to ten sam akwedukt, który zasila fontannę znajdującą się u podnóża Schodów Hiszpańskich. Budowę tego antycznego wodociągu zainicjował Agryppa w 19 roku p.n.e., by doprowadzić wodę do swych łaźni na Campus Martius. Akwedukt miał 20 km. długości i niemal cały biegł pod ziemią.

Tradycja każe żołnierzowi wyruszającemu na wojnę wypić szklankę wody z fontanny podaną mu przez narzeczoną. Rozbita szklanka gwarantować ma nierozerwalność związku.

Turyści zwyczajowo wrzucają do fontanny drobne monety (przez ramię, do tyłu). Warto wiedzieć, że jedna moneta ma zapewnić powrót do Rzymu, dwie romans, natomiast trzy ślub. Ponieważ robią to codziennie tysiące turystów, miasto zarabia na fontannie każdego dnia średnio około 500 euro. Wyławiane pieniądze, przeznaczone są na utrzymanie zabytków oraz na potrzeby biednych w Rzymie. W 2002 roku wybuchł w Rzymie skandal, kiedy okazało się, że od ponad 20 lat miasto wyręczał okoliczny mieszkaniec.

Fontanna została rozsławiona na cały świat, po tym jak jej scenerię wykorzystał reżyser Federico Fellini w swoim filmie Słodkie życie (La Dolce Vita) z 1960 roku. Scena kąpieli Sylvii granej przez Anitę Ekberg należy do najsłynniejszych w dziejach kina. Kąpiel w fontannie jest zakazana i karana grzywną.