VALLETTA
Trasa piesza o łącznej długości 4.5 km
Początek - Il-Funtana tat-Tritoni (Fontanna Trytonów)
Koniec - Hastings Garden (Ogrody Hastings)
A. Il-Funtana tat-Tritoni (Triton Fountain) (Fontanna Trytonów)
- It-Teatru Rjal (Royal Theatre) (Teatr Królewski)
B. Mużew Nazzjonali tal-Arkeologija (Narodowe Muzeum Archeologii)
- Knisja ta' Santa Katerina ta' Lixandra (Kościół św. Katarzyny z Aleksandrii)
- Knisja tal-Madonna tal-Vitorja (Church of Our Lady of Victory)
(Kościół Matki Bożej Zwycięskiej)
- Berga ta' Kastilja (Auberge de Castille) (Zajazd Kastylijski)
C. Il-Barrakka ta'Fuq (Upper Barrakka Gardens) (Górne Ogrody Barrakka)
D. Kon-Katidral ta' San Gwann (St John’s Co-Cathedral) (Konkatedra św. Jana)
- Bibljoteka Nazzjonali ta' Malta (National Library of Malta) (Biblioteka Narodowa)
E. Knisja ta' San Pawl Nawfragu (St Paul's Shipwrecked Church)
(Kościół Rozbicia Statku św. Pawła)
F. Il-Barrakka t'Isfel (Lower Barrakka Gardens) (Dolne ogrody Barrakka)
G. Forti Sant'Iermu (Fort St Elmo)
- Casa Rocca Piccola (Pałac Rocca Piccola)
H. Il-Palazz tal-Granmastru (Grandmaster's Palace) (Pałac Wielkich Mistrzów)
I. It-Teatru Manoel (Manoel Theatre) (Teatr Manoel)
- Bażilika Santwarju tal-Madonna tal-Karmnu (Basilica of Our Lady of Mount Carmel)
(Basilica Matki Bożej z Góry Carmel)
- Berga ta’ Aragona (Auberge D'Aragon) (Zajazd Aragoński)
- Berga tal-Baviera (Auberge de Baviere) (Zajazd Bawarski)
J. Hastings Garden (Ogrody Hastings)
A. (0.0 km) Il-Funtana tat-Tritoni
(Triton Fountain) (Fontanna Trytonów)
W styczniu 1953 roku Ministerstwo Prac Publicznych i Odbudowy ogłosiło konkurs na projekt fontanny. Zwyciężył wspólny projekt rzeźbiarza Vincenta Apapa i projektanta Victora Anastasi. Prace budowlane rozpoczęły się w czerwcu 1955 roku. Fontanna została włączona po raz pierwszy 16 maja 1959 roku. Składa się z brązowych figur trzech mitologicznych trytonów trzymających ponad głowami misę. Dwa z trytonów siedzą, natomiast trzeci klęczy, balansując na podstawie z wodorostów. Figury wykonane zostały w brązie w odlewni Lagana w Neapolu. Podstawa fontanny składa się z czterech okrągłych niecek wypełnionych wodą. Zewnętrzna strona wyłożona jest płytami z trawertynu sprowadzonego z Rzymu i ważą łącznie 730 ton.
1 marca 1978 roku ramię jednego z trytonów złamało się w wyniku czego misa spadła, powodując znaczne uszkodzenia dwóch pozostałych figur. W 1986 roku po dodaniu centralnego filaru podtrzymującego ciężar misy fontanna została tymczasowo naprawiona. Ponowne jej uruchomienie nastąpiło 1 maja 1987 roku.
Z biegiem czasu jednak nastąpiło dalsze pogorszenie się stanu rzeźby, w tym korozja i pęknięcia na figurach. Już w roku 2011 zwrócono uwagę na konieczności ponownego kompleksowego remontu. 4 lutego 2017 roku rozpoczęto rozbieranie brązowych figur Trytonów, które zostały wysłane do renowacji do Florencji. Jednocześnie podjęto prace renowacyjne podstawy fontanny oraz przebudowę całego placu. Kosztem 4,5 mln Euro budowla została przywrócona do świetności i ponownie oddana do użytku 12 stycznia 2018 roku. Wydarzenie to zbiegło się z mianowaniem Valletty na Europejską Stolicę Kultury 2018.
Dalej jest jednym z najważniejszych obiektów modernistycznych w stolicy Malty i jednym ze znaków szczególnych tego miasta.
https://www.skylinewebcams.com/en/webcam/malta/malta/floriana/the-triton-fountain.html
- It-Teatru Rjal (Royal Theatre) (Teatr Królewski)
Ruiny przypominające starożytną budowlę to w rzeczywistości pozostałości zaprojektowanego przez angielskiego architekta Edwarda Middletona Barry'ego i wzniesionego w 1866 roku budynku teatru. Był jednym z najpiękniejszych budynków w mieście. Widownia mieściła 1095 osób, plus 200 miejsc stojących. To co dzisiaj po nim pozostało to taras i części kolumnady.
Pierwsza tragedia miała miejsce już sześć lat po jego otwarciu. 25 maja 1873 roku budynek teatru spłonął. Po odbudowie ponownie otwarty został 11 października 1877 roku.
Wieczorem 7 kwietnia 1942 roku zbombardowany został przez samoloty Luftwaffe. Po wojnie ruiny zostały uprzątnięte. Mimo wielu podejmowanych prób odbudowy nigdy nie doszło to do skutku. W 2006 roku rząd zgłosił wniosek o przeznaczenie miejsca na budowę budynku Parlamentu, który wtedy obradował w dawnej zbrojowni w Pałacu Wielkiego Mistrza. Później miała w tym miejscu powstać galeria handlowa aż ostatecznie powstał projekt zorganizowania w ruinach teatru pod gołym niebem. Oficjalnie otwarty został po ponad 60 latach w dniu 8 sierpnia 2013 roku. Na pamiątkę pierwotnej budowli teatr nazwany został Pjazza Teatru Rjal (Plac Teatru Królewskiego).
https://culture.gov.mt/en/pjazzateatrurjal
B. (0.3 km) Mużew Nazzjonali tal-Arkeologija
(National Museum Of Archaeology)
(Narodowe Muzeum Archeologii)
Muzeum mieści się w budynku dawnego Auburge de Provence (Zajazdu Prowansalskiego) zbudowanego w latach 1574-75 przez architekta Girolamo Cassara. Grand Salon znajdujący się na pierwszym piętrze był i jest do dzisiaj najbardziej ozdobnym pomieszczeniem w budynku. Rycerze używali go podczas rozmów handlowych, i tak jak w refektarzu oraz sali bankietowej, siedzieli przy długich stołach w kolejności starszeństwa. W 1638 roku jego fasada została przeprojektowana przez architekta Mederico Blondel. Na małym placu dobudowano wtedy nowe skrzydło. W 1798 roku w wyniku aneksji Francji zakon opuścił Maltę. W 1825 roku, już za panowania brytyjskiego budynek oddany został w dzierżawę do Malta Union Club, która zakończyła się dopiero w 1955 roku. Czasy II wojny światowej i bombardowań budynek szczęśliwie przetrwał nienaruszony.
W roku 1958 otwarto w nim Muzeum Narodowe prezentujące kolekcję sztuk pięknych. W 1974 roku wystawa przeniesiona została do Narodowego Muzeum Sztuk Pięknych, do Admiralty House. Muzeum Narodowe przemianowane zostało na Narodowe Muzeum Archeologii.
W roku 1998 muzeum zostało odnowione i unowocześnione. Eksponaty umieszczono w miejscach o kontrolowanej temperaturze i wilgotności.
Muzeum gromadzi eksponaty od okresu Ghar Dalam (5200 p.n.e.). Znajdują się tu kolekcja starożytnej ceramiki, rzeźby, kamiennych narzędzi i wszelkich przedmiotów związanych z dziejami tej wyspy. Muzeum posiada ciekawą kolekcję wyposażenia grobowców z czasów rzymskiego imperium. Do najcenniejszych zbiorów zaliczyć można znaleziska z hypogeum, podziemnego grobowca, słynną bezgłową Wenus z Malty, malutką figurkę kobiety o bujnych biodrach i dużych piersiach. Zobaczyć tu można także eksponaty z epoki brązu, okresu wojen punickich, średniowiecza czy baroku.
Godziny otwarcia:
Codziennie - 9:00-18:00 styczeń-luty do 17:00
Ceny biletów:
Bilet normalny - 5.00 EUR
Młodzież 12-17 lat - 3.50 EUR
Dzieci 6-11 lat - 2.50
Do lat 5 wstęp wolny
http://heritagemalta.org/museums-sites/national-museum-of-archaeology
- Knisja ta' Santa Katerina ta' Lixandra
(Church of St Catherine of Alexandria)
(Kościół św. Katarzyny z Aleksandrii)
Znany jest również jako Santa Katerina tal-Italja (Kościół św. Katarzyny z Włoch). Zbudowany został w 1576 roku przez rycerzy zakonu pochodzących z Włoch. Architekt Giraldo Cassar (twórca min. Katedry św. Jana i Pałacu Wielkiego Mistrza) zaprojektował świątynię na planie ośmiokąta dobudowaną do istniejącej już kaplicy, która przekształcona w prezbiterium świątyni. W roku 1683 świątynia została powiększona a w roku 1710 dodany został imponujący portyk, projektu Romano Carapecchi.
W kościele znajdują się trzy ołtarze. W ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający męczeństwo św. Katarzy. Namalowany został przez Mattia Pretiego w roku 1659 w Neapolu i podarowany do kościoła po jego przybyciu na Maltę. Jest on również wykonawcą dekoracyjnych sztukaterii i ozdobnych wzorów kopuły.
W latach 2001-11 budynek przeszedł gruntowną renowację i wciąż służy włoskiej społeczności Malty jako kościół parafialny.
Do kościoła przylega Berga tal-Italja (Auberge de Italia) (Zajazd Włoski).
Pierwszy Zajazd Włoski zbudowany został w 1570 roku ale rok później włączony został do Pałacu Wielkiego Mistrza. Twórcą projektu nowej siedziby włoskich rycerzy był Girolamo Cassar. Budowę zakończono w 1579 roku ale szybko okazało się, że konieczna jest jego rozbudowa. W 1582 roku dodano piętro a 13 lat później drugie piętro. W 1683 roku nad bramą wejściową umieszczono popiersie Wielkiego Mistrza Zakonu Maltańskiego Gregorio Carafa.
W 1798 roku po zajęciu wyspy przez Wojska francuskie w budynku zorganizowano kwaterę główną. Za panowania brytyjskiego również funkcjonowało dowództwo korpusu Armii Brytyjskiej.
Po zniszczeniach jakich obiekt doznał w czasie II wojny światowej został odbudowany i od 1956 roku mieściła się w nim Szkoła Sztuk Pięknych. Od 1997 roku był siedzibą Ministerstwa Turystyki Malty a od 2002 roku jest we władaniu Malta Tourism Authority. Znajduje się tutaj Centrum Informacji Turystycznej.
- Knisja tal-Madonna tal-Vitorja
(Church of Our Lady of Victory)
(Kościół Matki Bożej Zwycięskiej)
Kościół był pierwszym budynkiem ukończonym w Valletcie. Zbudowany został w miejscu w którym położony został kamień węgielny pod powstające miasto Valletta. Został ufundowany jako dar wotywny po zwycięstwie nad osmańskimi najeźdźcami co miało miejsce 8 września 1565 roku. Prace budowlane ruszyły w 1566 roku. Mistrz Jean Parisot de Valette zlecił jego budowę i z własnych środków sfinansował jej koszty. Budowla prawdopodobnie jest wspólnym dziełem Francesco Laparelli da Cortona i Gerolamo Cassara. 22 sierpnia 1568 roku Wielki Mistrz de Valette zmarł i zgodnie z jego ostatnią wolą, został pochowany w krypcie kościoła. Później jego szczątki przeniesione zostały do konkatedry św. Jana Chrzciciela.
18 marca 1571 roku zakon oficjalnie przeniósł swoją siedzibę z Birgu do Valletty i do czasu ukończenia budowy konkatedry był głównym kościołem zakonnym, później został mianowany kościołem parafialnym.
W 1699 roku pod okiem maltańskiego architekta Lorenzo Gafa powiększona została apsyda kościoła. Wtedy też pod szczytem fasady kościoła, umieszczone zostało popiersie papieża Innocentego XII, który w latach 1646-49 był inkwizytorem na Malcie i zajmował się wykrywaniem i sądzeniem "heretyków". Oryginalna rzeźba wykonana przez rzymskiego artystę Giuseppe Mazzuoli znajduje się w muzeum a na jej miejscu zamontowana jest jej replika.
W 1716 miejscowy artysta Alessio Erardi na sklepieniu kościoła namalował sceny z życia Najświętszej Dziewicy. W 1752 roku miała miejsce poważna rozbudowa świątyni. Fasada otrzymała barokowy wygląd, dodano cztery okna, z tyłu świątyni dobudowano dzwonnicę, przebudowano zakrystię i dom proboszcza.
W drugiej połowie XVII wieku, oprócz istniejących dwu ołtarzy bocznych, św. Jana Chrzciciela (patrona zakonu) oraz św. Pawła (Patrona Malty), zostały zbudowane dwa kolejne ołtarze.
Od 1837 roku był kościołem garnizonowym Royal Malta Fencibles. 7 kwietnia 1942 podczas bombardowania Luftwaffe kościół szczęśliwie ocalał choć poważnie uszkodzone zostało jego sklepienie.
Zachowany do dzisiaj ołtarz główny pochodzi z 1752 roku. Za nim znajdują się drewniane stalle zdobione wysokiej wartości artystycznej obrazami: Narodzenie Najświętszej Dziewicy datowany na rok 1567, Our Lady of Victory podarowany kościołowi przez Wielkiego Mistrza Alofa de Wignacourt (1601-22), Św. Jan Chrzciciel pierwotnie znajdujący się w ołtarzu bocznym, Św. Paweł również pochodzący z ołtarza bocznego, Św. Antoni Opat i Św. Antoni z Padwy według przekazów w 1530 roku zabrane zostały z Rodos. Po obu stronach ołtarza znajdują się ozdobne nisze zawierające relikwie.
Dzisiejsze ołtarze boczne. Po prawej św. Jana Bożego z obrazem podarowany kościołowi w 1745 roku. Obok niego ołtarz z marmuru św. Filipa Neri pochodzący z 1648 roku. Na przeciwko stoi ołtarz św. Liboriusza wykonany w 1795 roku przez Ermenegildo Grecha. Na ołtarzu stoi statuetka przedstawiająca Praskie Dzieciątko Jezus podarowana w 2006 przez Rycerzy Świętego Jana z Pragi. Oryginał znajduje się w kościele Karmelitów Bosych w Pradze, zarządzanym przez Rycerzy Maltańskich. Drugi ołtarz, św. Jana Ewangelisty. Po jego obu stronach znajdują się owalne malowidła: Św. Jakub Większy z Matką Boską z Pilar oraz Anioł Stróż.
Kościół wraz z jego podziemiami można zwiedzać.
Ceny biletów:
Bilet normalny - 4.00 EUR
- Berga ta' Kastilja (Auberge de Castille)
(Zajazd Kastylijski)
Przy placu Misrah Kastilja stoi jeden z najbardziej reprezentacyjnych budynków w Vallettcie. Zbudowany został w 1574 roku według projektu Girolama Cassara dla rycerzy zakonu pochodzących z Kastylii, Leónu i Portugalii. Zbudowany na planie prostokąta z centralnym dziedzińcem był najbardziej nowoczesnym ze wszystkich zajazdów zaprojektowanych przez Cassara.
W latach 1741-45 pod okiem maltańskiego architekta Andrea Belli zajazd całkowicie przebudowano nadając mu barokowy wygląd. Dobudowano piętro, zmieniono wygląd fasady, którą ozdobiono herbami Kastylii i Leónu, Portugalii. Główne wejście ozdobione jest kolumnami. Nad nim umieszczono brązowe popiersie Wielkiego Mistrza Manuela Pinto da Fonseca inicjatora przebudowy.
Od 1798 roku wykorzystywany był do celów wojskowych najpierw przez wojska francuskie a później brytyjskie. Zorganizowano w nim kwaterę główną, służył jako koszary dla rannych żołnierzy z Egiptu.
Od 4 marca 1972 roku budynek jest siedzibą premiera Malty, która została przeniesiona z Auberge d'Aragon. Odbywają się tutaj posiedzenia rady ministrów.
Budynek połączony jest z Auberge d'Italie poprzez podziemny schron przeciwlotniczy znajdujący się pod powierzchnią ulicy.
Przy placu znajduje się budynek Dar L-Annona zbudowany w 1686 roku dla potrzeb Universita dei Grani. Obecnie znajduje się w nim Urząd Pocztowy. Czynny poniedziałek-piątek 8.15-15.45, sobota 8.15-12.30
C. (0.8 km) Il-Barrakka ta'Fuq
(Upper Barrakka Gardens)
(Górne Ogrody Barrakka)
Ogrody znajdują się na górnej kondygnacji Bastionu św. Piotra i Pawła zbudowanego w 1560 roku. Używane były przez rycerzy zgromadzonych wokół zajazdu włoskiego. Dla publiczności otwarte zostały 1800 roku. Kolumnada zbudowana została w 1661 roku przez rycerza Fra' Flaminio Balbianiego. Oryginalnie była przykryta dachem, które usunięte zostało w 1775 roku.
Z tarasu rozpościerają się zapierające dech w piersiach widoki na Grand Harbour i położone po drugiej zatoki "Trzy Miasta". Kalkara, Senglea i leżące pomiędzy nimi Birgu, pierwsza siedziba Zakonu Kawalerów Maltańskich.
Centralne miejsce parku zajmuje okrągła fontanna. Wokół niej usytuowano kilka pomników i monumentów upamiętniających wybitnych ludzi. Tuż obok stoi naturalnej wielkości rzeźba z brązu, przedstawiająca lorda Geralda Stricklanda, premiera Malty. Po lewej stronie pomnik-grobowiec sir Thomasa Maitlanda, pierwszego brytyjskiego gubernatora Malty. Uwagę przykuwa dzieła Sciortino - Les Gavroches, przedstawiające chłopca prowadzącego za ręce dwoje małych dzieci. W parku stoi replika a oryginał znajduje się w Narodowym Muzeum Sztuk Pięknych.
Na końcu kolumnady znajduje się winda dzięki której można dostać się do położonej poniżej fosy i dalej na portowe nabrzeże. Różnicę 58 metrów wysokości winda pokonuje w około 23 sekundy.
Winda ta jest drugą zamontowaną w tym miejscu. Pierwsza uruchomiona została w 1905 roku i funkcjonowała do 1973 roku. Nowa winda została uroczyście otwarta w dniu 15 grudnia 2012 roku. Przejazd nie podlega opłacie.
Obok fontanny znajduje się zejście na dolną kondygnację bastionu gdzie znajduje się Saluting Battery (Bateria Powitalna). Codziennie o 12:00 i 16:00, członkowie Malta Heritage Society (ubrani w mundury Artylerii Brytyjskiej) oddają salut armatni. Pokaz ten związany jest brytyjską obecnością na Malcie. Rozpoczyna się 15 minut wcześniej od paradnej musztry żołnierza w brytyjskim stroju kolonialnym. Ładuje on dwa działa na wypadek gdyby jedno zawiodło.
Cała ceremonia dobrze widoczna jest z górnego tarasu ale za drobną opłata można zobaczyć wszystko z bliska.
Godziny otwarcia:
Codziennie 10:00-17:00
Ceny biletów:
Bilet normalny - 3.00 EUR
Do lat 16 - 1.00 EUR
http://www.salutingbattery.com
D. (1.2 km) Kon-Katidral ta' San Gwann
(St John’s Co-Cathedral)
(Konkatedra św. Jana)
Konkatedra czyli współkatedra (drugi kościół archidiecezji lub diecezji). Najczęstszym powodem ustanawiania w diecezji konkatedry są zmiany stolic diecezji i tak też się stało o w tym przypadku po przeprowadzce zakonu z Birgu do Valletty.
Najwspanialsza świątynia Valletty, powstała latach 1573-78 na zlecenie Wielkiego Mistrza Jeana de la Cassiere. Projektantem, jak i wielu innych ważnych budynków w mieście był architekt Gerolamo Cassar. Jak głosi legenda udał się on na wyspę Rodos (dawna siedziba Zakonu) aby stamtąd przenieść plany kościoła. W latach 1598-1604 dobudowano oratorium i zakrystię.
Prosta, proporcjonalna fasada ograniczona jest dwoma wieżami dzwonnicami. Drzwi wejściowe otoczone jest kolumnami doryckimi podtrzymującymi otwarty balkon, z którego Wielki Mistrz w czasie ważnych uroczystości przemawiał do ludzi. Po bokach znajdują się dwie puste nisze.
Za jej prostą, skromną fasadą kryje się wyjątkowo bogate wnętrze. Uważane jest za jeden z najwspanialszych przykładów architektury barokowej w Europie. W latach sześćdziesiątych XVII wieku na zlecenie wielkiego Mistrza Rafaela Cotonera zostało odrestaurowane przez kalabryjskiego artystę Mattię Preti. Dekoracja samego sklepienia przedstawiająca sceny z życia św. Jana Chrzciciela zajęła pięć lat. Wnętrze skrywa niezliczoną ilość ornamentów i dzieł sztuki z najsłynniejszym maltańskim dziełem stworzonym przez Michelangelo Merisi da Caravaggio – „Ścięcie Jana Chrzciciela” z 1608 roku. Obraz znajdujący się w oratorium pochodzi z okresu, gdy malarz oskarżony o zabójstwo ukrywał się na Malcie. Uważany jest za największy obraz jaki namalował artysta oraz jedyny podpisany przez niego.
Wprost wyjątkowa jest pavimento (ozdobna posadzka) w całości pokryta 375 pięknie inkrustowanymi marmurowymi płytami nagrobnymi. Oprócz szkieletów i innych symboli śmierci wyryto na nich imiona i herby zmarłych członków zakonu. Inskrypcje na płytach opisują historię ich życia oraz mężne czyny zakonu.
W 1666 roku największy rzeźbiarza Malty, Melchiorre Cafa rozpoczął prace nad dekoracjami Ołtarza głównego. Po jego tragicznej śmierci, plany zostały porzucone. Dopiero w roku 1703 jedyny uczeń mistrza Giuseppe Mazzuoli, ukończył marmurową grupę chrztu Chrystusa.
Ozdobą katedry jest Katedra dziewięć bogatych, drewnianych kaplic. Jedną poświęcona jest Matce Bożej z Filermosu a pozostałe patronom każdego z ośmiu langues (języków zakonu).
Na południowej stronie kościoła znajdują się następujące kaplice:
Kaplica Matki Boskiej z Filermos, znana również jako Kaplica Najświętszego Sakramentu.
Kaplica Langue of Auvergne - poświęcona św. Sebastianowi. W grobowcu znajdują się szczątki Wielkiego Mistrza Annet de Clermont-Gessant (zm. 1660).
Kaplica Langue Aragonii - poświęcona św. Jerzemu. Wielcy mistrzowie Martin de Redin (zm. 1660), Raphael Cotoner (zm. 1663), Nicolas Cotoner (zm. W 1680) oraz Ramon Perellos y Roccaful (zm. W 1720) zostali pochowani w grobowcach w tej kaplicy.
Kaplica w Langue of Castile, Leon i Portugalii - poświęcona świętemu Jakubowi. Wielcy mistrzowie António Manoel de Vilhena (zm. W 1736 r.) I Manuel Pinto da Fonseca (zm. 1773 r.) Są pochowani w ozdobnych marmurowych grobowych zabytkach w tej kaplicy.
Po północnej stronie kościoła znajdują się kaplice:
Kaplica Anglo-Bavarian Langue, znana również jako kaplica relikwii - poświęcona św. Karolowi Boromeuszowi. Pierwotnie znajdowało sie w niej wiele relikwii, które Zakon zdobywał przez wieki, ale zostały one usunięte w 1798 roku.
Kaplica Langue of Provence - poświęcona św. Michałowi Archaniołowi. Znajdują się w niej grobowe monumenty Wielkich Mistrzów Antoine de Paule (zm. 1636) i Giovanniego Paolo Lascarisa (zm. 1657).
Kaplica Langue of France - poświęcona nawróceniu św. Pawła. W kaplicy znajdują się również grobowe pomniki Wielkich Mistrzów Adriena de Wignacourt (zm. 1697) i Emmanuela de Rohan-Polduc (zm. 1797), a także markiza de Wignacourt (zm. W 1615) i Ludwika Karola, hrabiego Beaujolais (zm. 1808) .
Kaplica Langue of Italy - poświęcona Niepokalanemu Poczęciu i Świętej Katarzynie z Aleksandrii. W kaplicy znajduje się pomnik grobowy wielkiego mistrza Gregorio Carafa (zm. 1690 r.)
Kaplica Langue of Germany - poświęcona Objawieniu Pańskiemu. Pierwotnie była to kaplica Langue of England, ale po reformacji przemianowana została na Langue of Germany.
Fasada katedry została lekko uszkodzona przez bombardowanie lotnicze podczas II wojny światowej. Wcześniej całe wyposażenie zostało przeniesione gdzie indziej, więc żadne dzieła sztuki nie zostały utracone.
Zwiedzanie katedry odbywa się z elektronicznym przewodnikiem.
Godziny otwarcia:
Poniedziałek - Piątek 9:30-16:30
Sobota - 9:30-12:30
Niedziela nieczynne
Ceny biletów:
Bilet normalny - 10.00 EUR
Studenci - 7.50 EUR
Do lat 12 wstęp wolny
https://www.stjohnscocathedral.com
- Muzeum Konkatedry św. Jana
Zbiory muzeum obejmują, między innymi, kolekcję dwudziestu dziewięciu gobelinów flamandzkich, szaty liturgiczne, kolekcję sreber, iluminowane rękopisy oraz ołtarz Cappella Ardente.
Obecnie muzeum jest zamknięte. Odbywa się całkowita renowacja i rozbudowa muzeum polegająca na wykorzystaniu dotychczas nie używanych pomieszczeń tak aby aby w przyszłości móc przyjąć większą liczbę odwiedzających oraz wyeksponować wszystkie zbiory muzeum. Podczas remontu zamontowane zostanie odpowiednie oświetlenie i system kontroli warunków klimatycznych. W planach jest stworzenie Centrum Caravaggia poświęcone życiu i twórczości najsłynniejszego artysty epoki baroku.
- Bibljoteka Nazzjonali ta' Malta
(National Library of Malta)
(Biblioteka Narodowa)
Na Misrah Ir- Repubblica (Plac Republiki) stoi neoklasycystyczny, okazały budynek biblioteki. Zaprojektowany został przez polsko-włoskiego architekta Stefano Ittara. Posiada symetryczną fasadę z kolumnami doryckimi i jońskimi. Nad głównym wejściem znajduje się balustradowy balkon, wsparty na kolumnach. Po śmierci Stefana, dzieło kontynuował jego syn Sebastiano Ittar.
W 1555 roku wielki mistrz Claude de la Sengle zarządził, że wszystkie książki należące do zmarłych członków Zakonu Świętego Jana mają przechodzić na własność zakonu. Wydarzenie to uznawane jest za początek powstania późniejszej Biblioteki Narodowej.
Kolekcja znacząco powiększyła się w 1760 roku kiedy to Louis Guérin de Tencin, zakupił kolekcję 9700 książek, należących do ??Joaquína Fernándeza de Portocarrero i rok później otworzył pierwszą bibliotekę. W 1776 roku Wielki mistrz Emmanuel de Rohan-Polduc oficjalnie założył Bibliotheca Publica. Z biegiem czasu, kiedy dotychczasowe pomieszczenia nie mogły pomieścić stale powiększający się księgozbiór podjęto decyzję o budowie budynku biblioteki. Budowa ukończona została w 1796 roku, ale jej uroczyste otwarcie miało miejsce dopiero 4 czerwca 1812 roku już za brytyjskiego panowania. W 1936 roku otrzymał tytuł Królewskiej Biblioteki Króla Jerzego. W 1976 roku otwarto Centralną Bibliotekę Publiczną w dzielnicy Floriana, mianując dotychczasową uzyskała status Biblioteki Narodowej Malty.
Z jej zbiorów mogą swobodnie korzystać zarówno Maltańczycy, jak i obcokrajowcy.
Centralną część placu przed biblioteką nazywanego dawniej Piazza Tesoreria lub Piazza dei Cavallieri zajmował posąg Wielkiego Mistrza Manoela de Vilheny. W 1887 roku zastąpiony został przez pomnik królowej Wiktorii ustawiony na pamiątkę jej 50-ch urodzin. Od tego czasu nazywany jest również Queen's Square lub Piazza Regina.
Od strony placu znajduje się boczne wejście do Pałacu Wielkiego Mistrza, do pomieszczeń rządowych oraz do muzeum.
E. (1.8 km) Knisja ta' San Pawl Nawfragu
(St Paul's Shipwrecked Church)
(Kościół Rozbicia Statku św. Pawła)
Święty Paweł uważany jest za duchowego ojca Malty. Kościół nosi wezwanie Rozbicia Statku św. Pawła. Wydarzenie to opisane jest w Nowym Testamencie. Św. Łukasz napisał: "odkryliśmy, że wyspa nazywała się Melita".
Budowę kościoła zaprojektowanego przez Girolamo Cassara rozpoczęto w 1570 roku ze środków katedralnych. Inwestycję ukończono w grudniu 1582 roku. Kościół był przebudowywany w latach 1639 oraz 1679. W 1733 roku został kościołem kolegialnym. Fasada kościoła została przebudowana w 1885 roku według projektu Nicoli Zammit.
W kościele znajduję się wspaniałe dzieła artystyczne. Ozdobą jest ołtarz autorstwa Matteo Pereza d'Aleccio oraz obrazy Attilio Palombi i Giuseppe Cali. Drewniana rzeźba św. Pawła wykonana przez Melchiorre'a Cafa pochodzi z 1659 roku. 10 lutego podczas uroczystej procesji rzeźba obnoszona jest ulicami Valletty.
W kościele przechowywana jest relikwia prawej kości nadgarstka świętego Pawła oraz część kolumny z San Paolo alle Tre Fontane z Rzymu na której święty został ścięty.
F. (2.2 km) Il-Barrakka t'Isfel
(Lower Barrakka Gardens)
(Dolne ogrody Barrakka)
Ogród położony jest na szczycie Bastionu św. Krzysztofa. Jest wspaniałym punktem widokowym na falochron, Grand Harbour oraz "Trzy Miasta" znajdujące się po drugiej stronie portu.
W ogrodzie znajduje się fontanna otoczona zielonymi drzewami, krzewami oraz pomniki. Najbardziej okazały z nich poświęcony jest brytyjskiemu wiceadmirałowi sir Aleksandrowi Johnowi Ball. Zbudowany został w 1810 roku w formie rzymskiej świątyni dla jednego z dowódców sił brytyjsko-maltańskich w czasie powstania przeciwko Francuzom w 1798 roku. Grobowiec, późniejszego gubernatora Malty powstał ze składek publicznych.
Znajduje się tu szereg tablic pamiątkowych, poświęconych m.in. 50 leciu węgierskiej rewolucji z 1956 roku, Praskiej Wiośnie czy Giuseppe Garibaldiemu.
Po drugiej stronie ulicy w sąsiedztwie parku znajdują się dwa pomniki: Siege Bell Memorial i War siege Memorial. Wzniesione zostały dla uczczenia pamięci 7 000 ludzi, którzy stracili życie podczas oblężenia Malty podczas II wojny światowej w latach 1941-43. Dzwon odzywa się codziennie o godzinie 12:00.
- Sagra Infermerija (Sacra Infermeria) (Święty Szpital)
Dawny szpital zakonny jak wiele innych, ważnych budynków w mieście zaprojektowany został przez Girolamo Cassar. Jego budowę rozpoczęto w 1574 roku a w chwili oddania miał największą salę szpitalną na świecie liczącą 155 metrów długości. Służył zakonnikom z terenu całej Europy a także pielgrzymom do Ziemi Świętej. W 1596 roku szpital rozbudowano dodając skrzydło dla pacjentów chorych na choroby zakaźne i weneryczne. W latach 1660-63 dobudowano dodatkowe oddziały. Za panowania Wielkiego Mistrza Nicolasa Cotonera w 1676 roku przy szpitalu rozpoczęła działalność szkoła anatomii i chirurgii. Kolejne duże prace przy rozbudowie szpitala zostały wykonane w 1712 roku. Dobudowano kaplicę, laboratorium oraz apteki.
W 1787 roku szpital dysponował 563 łóżkami choć mógł przyjąć nawet 914 pacjentów. Budynek służył zakonowi do roku 1798 do momentu jak zajęły go wojska Napoleona, dalej pełniąc funkcje szpitalne. Po zajęciu wyspy przez Brytyjczyków służył jako szpital do 1918 roku. Później do 1940 roku mieściła się w nim Komenda Główna Policji. Po odbudowie zniszczonego w czasie II wojny światowej budynku, działał w nim min teatr dziecięcy, funkcjonowała szkoła a od 1979 roku obiekt jest siedzibą Mediterranean Conference Centre.
G. (2.6 km) Forti Sant'Iermu (Fort St Elmo)
Znajdujący się na szczycie półwyspu fort, wraz z dwoma innymi: Fortem Tigné i Fortem Ricasoli strzegą wejścia do portów. Od 1417 roku istniał tu stały punkt obserwacyjny. W roku 1488 zbudowano tu wieżę obserwacyjną, dedykowaną Erazmowi z Formii, znanemu jako św. Elmo. Po najeździe osmańskim w 1551 roku, kiedy to turecka flota wpłynęła niepowstrzymana do zatoki Marsamxett podjęto decyzję o konieczności ufortyfikowania tego miejsca. Projekt powstał dzięki pracy czterech włoskich architektów. Zburzono wieżę i rozpoczęto budowę gwiaździstego fortu. Posiadał on nadszaniec, drogę na szczycie przeciwskarpy oraz kleszcze.
W 1565 roku Turcy osmańscy pojawili się tutaj ponownie. Garnizonu fortu liczył około 150 rycerzy Zakonu, 600 żołnierzy w większości pochodzących z Hiszpanii, oraz 60 uzbrojonych niewolników. Przez 28 dni trwał ostrzał z tureckich dział ustawionych ponad fortem na Wzgórzu Sciberras oraz z północnego ramienia portu Marsamxett, na miejscu dzisiejszego Fortu Tigné. Fort poddał się 23 czerwca. Przeżyło jedynie dziewięciu Maltańczyków, którym udało się uciec po upadku fortu, przepływając wpław Grand Harbour. Długa obrona fortu dała czas potrzebny do przygotowania innych fortec oraz ściągnięcia posiłków z Hiszpanii, które pomogły odeprzeć napór najeźdźców.
Po oblężeniu podjęto decyzję o budowie nowego miasta na półwyspie. Zrujnowany fort został odbudowany i włączony w cały system murów obronnych. W 1614 roku zbudowany został Vendôme Bastion, kilkadziesiąt lat później na przybrzeżnej skale zbudowano Carafa Enceinte, osłaniające fort dookoła. W XVIII wieku na Bastionie Vendoma zbudowany został nowy magazyn prochu, a pomiędzy głównym fortem a Carafa Enceinte zbudowano składy otaczające Lower Saint Elmo.
Podczas panowania brytyjskiego fort przeszedł kolejne modyfikacje. 11 czerwca 1940 roku fort był celem pierwszego lotniczego bombardowania Malty. 26 lipca 1941 roku Włosi rozpoczęli atak morski na Grand Harbour ale dzięki temu, że zostali wcześnie wykryci atak nie powiódł się. Jednostka Royal Malta Artillery opuściła fort 26 marca 1972 roku. Od roku 1975 w część fortu zajmuje Narodowe Muzeum Wojny. Od połowy XX wieku działa tu akademia policyjna. Pozostająca przez wiele lat nieurzywana część budowli uległa znacznemu zniszczeniu. W latach 2009-15 trwała zakrojona na szeroką skalę renowacja, która przywróciła mu dawny blask.
Godziny otwarcia:
Kwiecień - Wrzesień codziennie - 9:00-18:00
Październik - Marzec codziennie - 9:00-17:00
Ceny biletów:
Bilet normalny - 10.00 EUR
Młodzież 12-17 lat - 7.50 EUR
Dzieci 6-11 lat - 5.50
Do lat 5 wstęp wolny
http://heritagemalta.org/museums-sites/national-war-museum
- Mużew Nazzjonali tal-Gwerra (National War Museum) (Narodowe Muzeum Wojny)
Muzeum zajmuje Old Drill Hall (Lower St Elmo). Budynek oryginalnie był magazynem prochu, później przekształcony w zbrojownię. Podczas II wojny światowej była tutaj szkolona obsługa dział przeciwlotniczych.
Od roku 1975 do 2014 zbiory muzeum stanowiły eksponaty pochodzące z okresu obu wojen światowych. Po renowacji fortu, muzeum powiększono, uzupełniając kolekcję przedmiotami pochodzącymi od epoki brązu do momentu przystąpienia Malty do UE w 2004 roku.
Głowna część kolekcji nawiązuje do II wojny światowej. Jednym z głównych elementów wystawy jest kadłub kadłub brytyjskiego dwupłatowca Gloster Sea Gladiator N5520. Jedyny ocalały z Hal Far Fighter Flight, jednostki utworzone podczas oblężenia Malty w 1940 roku. Chlubą muzeum jest też Willys Jeep 'Husky' używany przez Dwighta Eisenhowera przed aliancką inwazją na Sycylię, oraz przez Roosevelta, kiedy wizytował Maltę. Wystawiony jest George Cross, którym Malta została odznaczona przez króla Jerzego VI w kwietniu 1942 roku.
W niedziele w forcie odbywa się parada wojskowa "In Guardia", w tym czasie muzeum czynne jest od 12:00
Godziny otwarcia:
Codziennie 09:00-18:00 zimą do 17:00
Ceny biletów:
Bilet normalny - 10.00 EUR
Ulgowy 12-17 lat, studenci - 7.50 EUR
Dzieci 6-11 lat - 5.50 EUR
Do lat 5 wstęp wolny
http://heritagemalta.org/museums-sites/national-war-museum
- Casa Rocca Piccola (Pałac Rocca Piccola)
Dom-muzeum zbudowany został w XVI wieku rycerza Zakonu maltańskiego Don Pietro La Rocca. Obecnym właścicielem jest markiza de Piro a należący do niego dom znajduje się w posiadaniu jego rodziny od ponad 200 lat. Wewnątrz znajduje się ponad 50 pokoi, z których niemal wszystkie udostępnione są zwiedzającym. Dwa pokoje dzienne, jeden zimowy, drugi letni, sypialnia z łożem z baldachimem, kaplica, obszerna jadalnia ze stołem nakrytym piękną zastawą. Niewątpliwą atrakcją są podziemne korytarze prowadzące do podziemnego zbiornika na wodę, który w czasie wojny służył jako schron dla około 100 osób oraz inny do używany jako prywatne schronienie dla rodziny. Z tyłu budynku znajduje się ogród otoczony murem, w którym rosną drzewa pomarańczy. Ciekawostka jest papugą chętnie zaczepiającą przechodzących turystów.
Oprócz wielu obrazów papieży, kardynałów, europejskiej szlachty i portretów rodzinnych zdobiących ściany ciekawym i cennym wyposażeniem są rzeźby, czeskie kryształy, żyrandole z weneckiego szkła i rzeźby z marmuru karraryjskiego, srebrne ozdoby świąteczne, artefakty religijne, wczesne instrumenty medyczne oraz kolekcje szachów. Jeden z pokoi zdobią tradycyjne panele ze statku Grand Master Lascaris z początku XVII wieku.
Zwiedzanie możliwe jest tylko z przewodnikiem. Dostępne są pisane tłumaczenia w różnych językach również w języku polskim.
Zdarza się, że sam markiz oprowadza turystów a kiedy to się odbywa, można sprawdzić telefonicznie.
Godziny zwiedzania:
Poniedziałek - Sobota 10:00-17:00
Ceny biletów:
Bilet normalny - 9.00 EUR
Studenci - 5.00 EUR
Do lat 14 wstęp wolny
https://www.casaroccapiccola.com
H. (3.2 km) Il-Palazz tal-Granmastru
(Grandmaster's Palace)
(Pałac Wielkich Mistrzów)
W miejscu dzisiejszego pałacu pierwotnie znajdowało się kilka budynków. W 1571 roku, przeniesieniu siedziby Zakonu do Valletty Wielki Mistrz Pierre de Monte mieszkał w domu swojego siostrzeńca Eustachio del Monte zbudowanego w 1569 roku według projektu Girolamo Cassara. Trzy lata później Rada Zakonu zakupiła dom z przeznaczeniem na siedzibę Wielkich Mistrzów. W 1579 roku do pałacu przyłączono sąsiedni budynek zajmowany przez Auberge de Italia (Zajazd Włoski), również projektu Cassara.
Przez kolejne lata pałac był nieustannie modyfikowany i upiększany. W 1724 roku sufity głównych korytarzy zostały udekorowane freskami autorstwa Nicolau Nasoniego. W latach czterdziestych XVIII wieku za panowania Wielkiego Mistrza Manuela Pinto da Fonseca dokonano rozległych zmian w budynku i nadano budynkowi obecny wygląd utrzymując typowy dla Cassara surowy, manierystyczny styl. Upiększono fasady. Otwarto drugie, główne wejście. Ich łukowate drzwi otoczono ozdobnymi portalami a ponad nimi umieszczono otwarte balkony. Na narożnikach budynku dodano długie, zabudowane, drewniane balkony. Na jednym z dziedzińców dobudowano wieżę zegarową.
Podczas francuskiej okupacji Malty budynek został przemianowany na Palais National (Pałac Narodowy).
Po 1800 roku za panowania brytyjskiego pałac był oficjalną rezydencją gubernatora Malty. W tym czasie dokonano kilku modernizacji wnętrz. Kuchnia pałacu przekształcona została w anglikańską kaplicę.
Budynek ucierpiał w czasie bombardowania podczas II Wojny Światowej, zniszczona została sala mieszcząca zbrojownię.
Pałac w latach 1921-2015 był siedzibą parlamentu Malty. Początkowo posiedzenia odbywały się w Sali Tapestry a od 1976 roku w pomieszczeniach dawnej zbrojowni. Od 1974 roku mieści się tutaj urząd prezydenta.
4 maja 2015 roku Izba Reprezentantów przeprowadziła się do nowo wybudowanego budynku Parlamentu. Podczas pierwszej prezydencji Malty w Unii Europejskiej w 2017 roku była sala posiedzeń parlamentarnych była wykorzystywana do organizacji posiedzeń Rady Unii Europejskiej.
Części budynku otwarte są dla publiczności jako muzeum prowadzone przez Heritage Malta. Korytarze udekorowano gobelinami, obrazami, fryzami przedstawiającymi sceny z historii zakonu. Na ścianach wiszą portrety wielkich mistrzów. Każde pomieszczenie zdobią zapierające dech w piersiach marmurowe posadzki, będące dziełem snycerzy.
State Rooms (Pomieszczenia Rządowe)
Najważniejszym pomieszczeniem jest Is-Sala tat-Tron (The Throne Room) (Sala Tronowa). Zbudowana została za czasów panowania Wielkiego Mistrza Jeana de la Cassiere. Używana była przez kolejnych arcymistrzów do przyjmowania ambasadorów i odwiedzania wysokich rangą dygnitarzy. Obecnie wykorzystywana do pełnienia funkcji państwowych przez Prezydenta Malty.
Górną część sali zdobi cykl obrazów przedstawiających różne epizody Wielkiego Oblężenia są dziełem Matteo Perez d'Aleccio. Herb wielkiego mistrza Jean de Valette namalował Giuseppe Cali. Szczególnie interesujący jest oryginalny sufit kasetonowy i żyrandole z końca XVIII wieku.
Dla publiczności udostępnione są również: Is-Sala tal-Arazzi (Sala Tapestry), Is-Sala tal-Pranzu (Sala Jadalna), Is-Sala tal-Ambaxxaturi (Sala Ambasadora) i Is-Sala tal-Paggi (Poczekalnia).
L-Armerija tal-Palazz (Palace Armoury) (Zbrojownia)
Mimo tego, że do dzisiaj zachowała się jedynie niewielka część dawnych zbiorów kolekcja ta uważana jest za jeden z najcenniejszych zabytków kultury europejskiej. Przypuszcza się, że pewne części uzbrojenia zostały zrabowane podczas okupacji Malty przez Francuzów.
Od 1604 roku zbrojownia mieściła się w dużej sali na tyłach pałacu. Zgromadzono w niej uzbrojenia dla kilku tysięcy żołnierzy. Pierwotna sala zbrojowni została przekształcona w miejsce spotkań parlamentu Malty. Eksponaty przeniesione zostały do pomieszczeń dwóch dawnych stajni, gdzie pozostają do dzisiaj. Jest jedną z największych na świecie kolekcji broni wciąż mieszczących się w oryginalnym budynku. Jako muzeum otwarta dla publiczności 1860 roku. Około roku 1900 zbiory zostały skatalogowane przez Guy Francisa Lakinga, który wydał książkę zatytułowaną The Armoury of The Knights of St. John of Jerusalem.
W czasie II wojny światowej, 7 kwietnia 1942 roku, sala mieszcząca kolekcję została uszkodzona podczas bombardowania lotniczego. Po tym zdarzeniu zbiory i przeniesiono do piwnic oraz do Girgenti Palace. W 1948 roku zbrojownię ponownie otwarto. W 1969 roku UNESCO wysłało na Maltę polskich ekspertów, Aleksandra Czerwińskiego oraz Zdzisława Żygulskiego, z zadaniem opracowania programu ekspozycji, inwentaryzacji i konserwacji zbiorów. W swoim raporcie nazwali ją jednym z „najbardziej wartościowych historycznych pomników kultury europejskiej”.
Zbiory obejmują około 6000 okazów. Do najcenniejszych należy kilka, wykonanych głownie we Włoszech, kompletnych zbroi należących do rycerzy zakonu św. Jana, datowanych głównie na około 1550–1650. Niektóre z nich pochodzą z Francji, Hiszpanii i Niemiec. Osobiste zbroje Wielkiego Mistrza Martina Garzeza i inkrustowana złotem, wykonana w latach 1610-20 zbroja Wielkiego Mistrza Alofa de Wignacourt. Inna również to zbroja Wielkiego Komandora Jean-Jacques’a de Verdelin. Liczne egzemplarze broni palnej, armat, broni białej datowane od XVI do XVIII wieku. Prezentowana jest broń turecką zdobytą podczas Wielkiego Oblężenia w 1565 roku.
Wejście do muzeów znajduje się od strony Biblioteki.
Godziny otwarcia:
Poniedziałek - Piątek 10:00-16:30
Sobota - Niedziela 09:00-16:30
Ceny biletów:
Bilet normalny - 10.00 EUR
Młodzież 12-17 lat, studenci - 7.00 EUR
Dzieci 6-11 lat - 5.00 EUR
Do lat 5 wstęp wolny
W czasie uroczystości państwowych, pomieszczenia State Rooms są niedostępne do zwiedzania. Obowiązują wtedy obniżone ceny biletów wstępu do zbrojowni.
http://heritagemalta.org/museums-sites/the-palace-state-rooms
http://heritagemalta.org/museums-sites/the-palace-armoury
I. (3.4 km) It-Teatru Manoel
(Manoel Theatre)
(Teatr Manoel)
Trzykondygnacyjny budynek z bogato zdobionymi rokokowymi wnętrzami jest trzecim najstarszym teatrem świata.
Nazwa teatru pochodzi od imienia Wielkiego Mistrza Zakonu Maltańskiego Antonio Manoel de Vilhena, inicjatora i fundatora budowy. Budowa została zakończona po zaledwie dziewięciu miesiącach prac. Myślą przewodnią było utrzymanie młodych rycerzy od zgorszenia oraz danie "zwykłym"ludziom godziwej rozrywki, wcześniej zarezerwowanej jedynie dla arystokracji. Pierwszy występ miał miejsce 19 stycznia 1732 roku a aktorami byli sami rycerze. Często zapraszano na występy aktorów z teatrów z Palermo i Neapolu. Pierwotnie nazywał się Teatro Pubblico (pol. Teatr Publiczny). Od 1812 roku jego nazwa została zmieniona na Theatre Royal (Teatr Królewski). W 1866 roku została nadana mu obecna nazwa.
Nad głównym wejściem do teatru widnieje motto: "ad honestam populi oblectationem" (Godnego głębokiego zadowolenia).
Uważany jest za Teatr Narodowy Malty. Jest miejscem koncertów, recitali, orkiestrowych koncertów kameralnych, dramatu i komedii, musicali, opery, wystąpień dla dzieci i festiwali muzycznych. Według CNN Travel zaliczany jest do 15 najbardziej spektakularnych teatrów na świecie.
https://www.teatrumanoel.com.mt
- Bażilika Santwarju tal-Madonna tal-Karmnu
(Basilica of Our Lady of Mount Carmel)
(Basilica Matki Bożej z Góry Carmel)
W 1570 roku karmelici nabyli prawa do tego kawałka ziemi oraz do budowy kościoła i klasztoru. Projektantem oczywiście został Girolamo Cassar. Na początek powstała mała kaplica. Odbywające się w niej nabożeństwa zostały wspomniane w dokumencie z 1570 roku. Budowa ostatecznie ukończona została w 1608 roku. Posiadał boczną kaplice oraz 10 ołtarzy. Fasada przebudowana została w 1852 roku przez Artura St. 14 maja 1895 roku Papierz Leon XIII podniósł kościół do rangi bazyliki mniejszej.
Konstrukcja kościoła została poważnie uszkodzona w czasie II wojny światowej. Od 1958 do 1981 roku trwała odbudowa kościoła.
Jego kopuła sięga 42 metrów wysokości i jest charakterystycznym punktem Valletty.
Wewnątrz znajduje się szczególnie cenny obraz Matki Boskiej z Góry Karmel pochodzący z początku XVII wieku. Znajduje się tu również piękna figura Matki Bożej z Góry Karmel wykonana w Neapolu w 1781 roku z drewna i ustawiona na cokole ze srebra.
http://karmelitanivalletta.org
- Berga ta’ Aragona (Auberge D'Aragon) (Zajazd Aragoński)
Zajazd znajduje się przy placu Misrah Indipendenza, na przeciwko anglikańskiej prokatedry św. Pawła. Zbudowany został dla rycerzy pochodzących z Aragonii, Nawarry i Katalonii jako jeden z ośmiu zajazdów tego typu. Budowę zajazdu zakończono w 1571 roku oczywiście według projektu Girolama Cassara.
Budynek został uszkodzony w 1693 roku podczas trzęsienia ziemi. Po odbudowie służył zakonowi do roku 1798, do rozpoczęcia francuskiej okupacji Malty. Po zajęciu wyspy przez Brytyjczyków obiekt stał się siedzibą kwatermistrza. Od 1822 roku funkcjonowała w nim drukarnia rządowa. Od 1842 roku był siedzibą biskupa Gibraltaru George'a Tomlinsona i nazywany był Gibraltar House. W latach 1924-33 mieściły się w nim biura premiera Malty. W czasie II wojny światowej budynek nie uległ większym uszkodzeniom, dzięki czemu do dzisiaj zachował się w prawie oryginalnym stanie. Od 2013 roku jest siedzibą Ministry for EU Affairs
Do zajazdu przylega Knisja tal-Madonna tal-Pilar’ San Giljan (Church of Our Lady of Pilar) (Kościół Matki Bożej z Pilar)
Zbudowany został przez joannitów stacjonujących w sąsiadującym z nim Zajeździe. Kamień węgielny pod budowę barokowego kościoła położony został 28 kwietnia 1674. Po zniszczeniach spowodowanych trzęsieniem ziemi został odbudowany i ponownie oddany do użytku w 1719 roku. Prace budowlane nadzorował architekt Romano Carapecchia.
W latach 1989-91 świątynia przeszła gruntowny remont.
- Berga tal-Baviera (Auberge de Baviere) (Zajazd Bawarski)
Budynek zbudowany został w 1696 roku przez Portugalczyka Bali Fra Gaspare Carniero i nazywany był Palazzo Carniero. Zaprojektowany został przez przyjaciela właściciela, maltańskiego architekta i poety Carlo Gimacha. Powstał dwupiętrowy budynek z surową fasadę. W centralnym punkcie znajduje się główne wejście a nad nim otwarty kamienny balkon.
Ciekawostką jest to, że Carniero nabył prawa do gruntu jedynie na okres swojego życia oraz na okres życia jednej osoby przez siebie wyznaczonej. Po tym czasie parcela przejść miała na rzecz Zakonu.
W latach 1702-22 rezydował tu Wielki Mistrz Marc’Antonio Zondadari. W 1782 roku elektor Bawarii Karol II Teodor kupił pałac z przeznaczeniem dla rycerzy pochodzących z Bawarii. Dwa lata później grupa ta została przemianowana na Anglo-Bawarską. Zakonnicy zajmowali budynek do czasu francuskiej inwazji. Za panowania brytyjskiego zorganizowano w nim klub oficerski, później jako biuro skarbnika dowództwa garnizonu. W latach 1915-17 funkcjonował tu Baviere Hospital dla żołnierzy brytyjskich, rannych podczas I wojny światowej. Szpital dysponujący w szczytowym okresie 155 łóżkami specjalizował się w ciężkich przypadkach wymagających operacji, w tym głowy i kręgosłupa. W roku 1921 budynek został przekazany administracji cywilnej.
Szczęśliwie przetrwał okres II wojny światowej służąc jako hostel dla mieszkańców. Po wojnie od 1960 roku funkcjonowała tu szkoła. W latach 1979–97 budynek był siedzibą The Land Directorate (Dyrekcja Gruntów), a następnie Government Property Department. W 2018 roku rozpoczął się jego gruntowny remont.
J. (4.5 km) Hastings Garden
(Ogrody Hastings)
Ogród położony jest na szczycie Bastionu św. Jana i Bastionu św. Michała. Zaprojektowany został przez architekta Adriano DeVina. Nazwany jest na cześć lorda Francisa Edwarda Rawdon-Hastingsa, byłego gubernatora Indii, później w latach 1824-26 gubernatora Malty. Hastings zmarł w 1827 roku podczas morskiej podróży. W ogrodzie znajduje się jego grób-pomnik ufundowany przez rodzinę. Ciekawostką jest to, że jego szczątki nie są kompletne. Po jego śmierci, zgodnie z instrukcją jego prawa ręka została odcięta i pochowana wraz z wdową. Pogrzebana została dopiero w 1840 roku w zamku Loudoun.
Inny pomnik to odsłonięta w 2009 roku tzwn. płyta wotywna (chaczkar). Wykonana została w Armenii na zlecenie społeczności armeńskiej na Malcie. Napis brzmi: W dowód przyjaźni między narodami Malty i Armenii. Armenia dziękuje Malcie za poparcie dla Ormian, którzy znaleźli schronienie na tej wyspie w tragicznych latach 1375 i 1915.
Kolejny monument poświęcony jest ostatniemu prezydentowi Czechosłowacji (1989-92) i jednocześnie pierwszemu prezydentowi Republiki Czech (1992-2003), Vaclavowi Havlowi. Vaclav Havel był ważnym ogniwem aksamitnej rewolucji, która przyczyniła się do obalenia komunizmu w Czechosłowacji w 1989 roku.
Z ogrodu roztacza się wspaniały widok na plac z Fontanną Trzech Trytonów, Florianę, Msidę, Sliemę, wyspę Manoel oraz port Marsamxett.
styczeń 2019 (data umieszczenia artykułu)
