Berno - Berner Münster (Katedra w Bernie)

W samym centrum starówki znajduje się najważniejszy i najwyższy budynek kościelny w Szwajcarii. Świątynię poświęcono św. Wincentemu z Saragossy. Wzniesiona została w stylu późnogotyckim w latach 1421-1575 (zasklepienie nawy). Ostateczne zakończenie inwestycji nastąpiło jednak dopiero po 470 latach od jej rozpoczęcia. Budowla powstała według planów Matthäusa Ensingera z Ulm.

Stoi na na miejscu wcześniejszej, XIII-wiecznej budowli. Budowa katedry nie zakłóciła funkcjonowania starego romańskiego kościoła, w którym nabożeństwa odbywały się pomimo trwającej budowy. Mury katedry wznoszone były na zewnątrz. Powstała trójnawowa, bez transeptowa bazylika z rzędami kaplic bocznych i sieciowym sklepieniem i była jedną z największych katedr średniowiecza i jedną z ostatnich gotyckich. W 1528 roku zapanowała w Bernie Reformacja. W 1588 roku budowa wieży stanęła na 55 metrze.

Wszystkim wstępującym do katedry przyświeca motto „Pamiętaj o Sądzie Ostatecznym”. Płaskorzeźba z 1490 roku zdobiąca portal katedry przedstawia właśnie scenę Sądu Ostatecznego. Wykonał ją westfalski rzeźbiarz Erhard Küng (1420-1507). Jest na nim niezwykle tłoczno. W centrum widzimy Michała Archanioła, mieczem wypruwającego wnętrzności szatanowi. Po jego lewej stronie nagie postacie wyrażające zło a po prawej, ubrane symbolizujące dobro. Wyżej mamy Temidę - bez przepaski, gdyż ostatnie słowo i tak należy do umieszczonego u szczytu Chrystusa. Znalazło się tu również miejsce dla dwóch burmistrzów Berna (w niebie) i Zurychu (w piekle). Wśród 234 postaci wykonanych z piaskowca i ozdobionych złotymi elementami można znaleźć dwóch papieży. Jeden jest unoszony do nieba, a drugi spada do piekła. Na ornamencie łuku znajdują się apostołowie i prorocy, a poniżej panny mądre i panny głupie. Szczególnie eksponowana jest alegoryczna, kobieca postać „sprawiedliwości” z mieczem i wagą.

Reformaci ogołocili doszczętnie wnętrze kościoła, uchowały się tylko figury w chórze przedstawiające świętych, zwierzęta i sceny z życia codziennego. Renesansowe stelle wykonane w dębowym drewnie ustawiono w 1523 roku. Najwspanialsze witraże wysokości 12 metrów przedstawiają wydarzenia ze Starego Testamentu są dziełem miejscowych artystów, którzy sekret barwienia szkła zabrali do grobu. Uważany za najciekawszy w całym kraju witraż ukazuje Śmierć porywającą do tańca przedstawicieli różnych stanów. Najstarszym z nich jest witraż Męki Pańskiej w chórze, wykonany w Ulm w 1441 roku. Kamienna ambona z 1470 roku zachwyca lekkością oraz dynamizmem rzeźbionych postaci. Szczęśliwie zachowały się też freski na suficie katedry, przedstawiające świętych. Świątynia wyposażona jest w trzy organy. Najstarszy instrument pochodzi z 1726 roku i znajduje się nad wejściem. Dodatkową atrakcję stanowi wysoka, 100,6 metrowa wieża, ukończona dopiero w 1893 roku. Po pokonaniu 222 stopni do pierwszej galerii znajdującej się na wysokości 46 metrów można chwilę odpocząć. Na górną galerię umieszczoną na 64 metrach, prowadzi jeszcze 90 stopni. Po pokonaniu ich można podziwiać wspaniałą panoramę starego miasta i Alp Berneńskich. W kościele znajduje się 9 dzwonów, (dwa w piwnicy) ważą łącznie 30 ton. Największy z nich, odlany w 1611 roku waży 10 ton i jest największym dzwonem w Szwajcarii. Najstarszy i najmniejszy z nich z nich dzwonił jeszcze w starym kościele i pochodzi z 1356 roku. Waży 770 kg. Jest jeszcze inny, wykonany w ludwisarni w 1403 roku,a ważący 3,850 kg, którym strażnik dzwonnicy oznajmia Nowy Rok dwunastoma uderzeniami.